Λέγω ὅτι πολλαί καί καλαί ἐλπίδες ἡμῖν εἰσί σωτηρίας. Πρῶτον μέν γάρ ἡμεῖς μέν φυλάττομεν τούς τῶν θεῶν ὅρκους, οἱ δέ πολέμιοι ἐπιορκοῦσι τέ καί τάς σπονδάς παρά τούς ὅρκους λύουσιν. Ἐπεί δέ ταῦτα οὕτως ἔχει, τοῖς μέν πολεμίοις ἐνάντιοι εἰσίν οἱ θεοί ἡμῖν δέ σύμμαχοι, οἵπερ ἱκανοί εἰσί καί τούς μεγάλους ταχύ μικρούς ποιεῖν καί τούς μικρούς, κἄν ἐν δεινοῖς ὦσι, σώζειν εὐπετῶς, ὅταν βούλωνται.Ἔπειτα δέ ἀναμνήσω ὑμᾶς καί τούς τῶν προγόνων τῶν ἡμετέρων κινδύνους, ἵνα εἰδῆτε ὡς ἀγαθοῖς τε ὑμῖν προσήκει εἶναι σώζονται τε σύν τοῖς θεοῖς καί ἐκ πάνυ δεινῶν οἱ ἀγαθοί