Συμπέρασμα ως προς το πρώτο ερώτημα

Συμπέρασμα ως προς το πρώτο ερώτημα: Εάν ήθελε γίνει δεκτό ότι η αξίωση αποζημιώσεως πελατείας λογίζεται ως αξίωση συμβατικής φύσεως, η επιλογή από τα μέρη του ολλανδικού δικαίου δεν συνεπάγεται τον ολοσχερή παραμερισμό του ελληνικού δικαίου, εφόσον ορισμένες διατάξεις του τελευταίου θεωρούνται υπερισχύοντες κανόνες δικαίου (το ζήτημα αυτό εξετάζεται στο πλαίσιο του 2ου ερωτήματος).
Η συνομολόγηση από τα μέρη ρήτρας περί του εφαρμοστέου στη σύμβαση δικαίου, εν προκειμένω του ολλανδικού, δεν ασκεί επιρροή και, επομένως, δεν αποκλείει την εφαρμογή των υπερισχυόντων κανόνων του ελληνικού δικαίου, εφόσον συντρέχουν οι σχετικές προϋποθέσεις του άρθρου 7 παρ. 1 της Συμβάσεως της Ρώμης.
Κατά συνέπεια, είναι προδήλως εσφαλμένη η άποψη ότι οι υπερισχύοντες κανόνες δικαίου εφαρμόζονται μόνο στην περίπτωση που δεν έχει συμφωνηθεί ρητά η εφαρμογή κάποιου δικαίου ή όταν έχει συμφωνηθεί η εφαρμογή του ελληνικού δικαίου.

Αποτελέσματα (Ολλανδικά) 1:

Conclusie Vraag: Als je wilde worden aanvaard dat de vordering tot schadevergoeding wordt behandeld als klant contractuele vordering,de partijen keuze van het Nederlandse recht betekent niet dat de volledige afzetting van het Griekse rechtindien sommige bepalingen van de definitieve regels dwingende wetgeving (deze kwestie wordt besproken in het kader van de tweede vraag).
De bepaling van de partijen clausule van de toepasselijke verbintenissenrecht, in dit geval Nederland, irrelevant en dus sluit niet uit dat de toepassing van de dwingende regels van het Griekse recht,wanneer aan de voorwaarden van artikel 7, § 1 van het Verdrag van Rome.
Daaromkennelijk onjuist oordeel dat de dwingende regels van het recht slechts van toepassing indien uitdrukkelijk overeengekomen geen recht toe te passen of anders overeengekomen wanneer de toepassing van de Griekse wet.

Αποτελέσματα (Ολλανδικά) 2:

Conclusie over de eerste vraag: als je het Hof stelt vast wilde dat de vordering tot schadevergoeding klanten vordering conventionele aard geacht, de selectie van onderdelen van het Nederlandse recht behelst geen volledige meer van Griekse wetgeving, Aangezien sommige bepalingen van deze regels-wet (dit probleem is besproken in het kader van de tweede query).
De sluiting door de partijen die van toepassing zijn-clausule van verbintenissenrecht, in dit geval de Nederland, niet relevant en daarom doet geen beletsel voor de toepassing van de regels van de Griekse wet yperischyontwn, voorwaarde dat de desbetreffende voorwaarden die zijn vastgesteld artikel 7 para. 1 van het Verdrag van Rome. ↑ dienovereenkomstig, ten onrechte wordt gesuggereerd dat de regels van het recht van toepassing-just in het geval dat niet uitdrukkelijk is overeengekomen de wet toepassing of wanneer de toepassing van de Griekse wetgeving overeengekomen.

Αποτελέσματα (Ολλανδικά) 3:

Conclusie ten aanzien van de eerste vraag is: als hij toegaf dat de vordering tot schadevergoeding als een schuldvordering worden klanten contractuele aard moet worden beschouwd,De keuze van partijen aan de Nederlandse wet houdt niet de volledige eclipse van de Griekse wet,Indien sommige bepalingen van laatstgenoemde dwingende rechtsregels (dit in het kader van de 2e vraag is besproken).De conclusie van de partijen in het desbetreffende beding in het verbintenissenrecht, in het geval van Nederland, is irrelevant en, bijgevolg, niet belet dat de toepassing van υπερισχυόντων regels volgens de Griekse wet,Wanneer de relevante voorwaarden is voldaan aan artikel 7, lid 1, van het Verdrag van Rome zijn. Als gevolg daarvan,Het is kennelijk onjuist is de opvatting dat de dwingende regels van de wet is uitsluitend van toepassing in het geval dat niet uitdrukkelijk bij de uitvoering van een wet is overeengekomen of indien de Griekse wet te implementeren heeft ingestemd.